Wiktor Czapiewski

Urodził się 27 maja 1893 roku w Łęgu z rodzinie Feliksa i Elżbiety z Orlikowskich. W Łęgu też ukończył szkołę elementarną i w 1914 roku ukończył seminarium nauczycielskie w Kościerzynie. Pierwszą pracę podjął 1 kwietnia 1914 roku w szkole podstawowej w Stężycy koło Kartuz, potem przeniesiony do szkoły podstawowej w Kuźnicy na Półwyspie Helskim, gdzie pracował do czasu powołania do służby wojskowej w 1915 (lub 1917?) roku.

Do domu wrócił po zakończeniu I wojny światowej. W przełomowych latach 1918 – 1920 będąc między innymi członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, uczestniczył w działaniach na rzecz powrotu Pomorza do Polski i przygotowania spolszczenia szkolnictwa podstawowego. Organizował w szkołach polskich zjazdy uczniów. Został nawet uwięziony przez Niemców w Wejherowie, skąd jednak udaje mu się uciec, Był społecznikiem różnych organizacji i towarzystw polskich. W 1919 roku powierzono Wiktorowi organizację szkoły w Kaliszu. Kolejnym jego etapem była szkoła w Kamieniu Pomorskim od 1919 do sierpnia 1922 roku. Ostatnią placówką Wiktora była szkoła podstawowa w Rekowie Górnym gdzie pracował od sierpnia 1922. Szkołę w Rekowie objął po niemieckim nauczycielu Guse. Rekowo było wsią folwarczną, jej właścicielem był Niemiec o nazwisku Manke. W zimowe wieczory prowadził kursy dokształcające dla młodzieży pozaszkolnej. Jego żona – Wanda z Derdowskich (córka Aleksandra opiekuna bibliotek TCL we Wielu i Łęgu), prowadziła lekcje robótek ręcznych – haft, robótki na drutach, szydełkowanie. Założył też kółko teatralne, gdzie dzieci uczyły się również śpiewu przy akompaniamencie skrzypiec, na których grał sam Wiktor Czapiewski. Ważnym elementem jego dokonań jest również założenie biblioteki, z której korzystały dzieci jak i młodzież. W latach trzydziestych, kiedy rozpoczęto parcelację majątków ziemskich, której był zwolennikiem, założył „Kółko Rolnicze”. Prowadził w Rekowie Przysposobienie Oświatowe Przedpoborowych do Obrony Narodowej w latach 1937 – 1938. Czapiewski był aktywnym członkiem i działaczem Polskiego Związku Zachodniego. W 1938 roku na wyborach sołtysów postarał się o usunięcie ze stanowiska długoletniego sołtysa, którym był Niemiec. Sołtysem został Polak. W lutym 1939 roku obchodził 25 – lecie pracy nauczycielskiej, do której zaliczono lata pracy pod zaborem pruskim. Wiktor jako człowiek pozytywnie nastawiony do Kaszubów i literatury kaszubskiej, kupował wiele książek i broszur o tematyce kaszubskiej. Wyreżyserował nawet sztukę Bernarda Sychty „Hanka się żeni”, którą zagrano nie tylko w Rekowie ale i w okolicznych miejscowościach. Za wieloletnią działalność oświatową i społeczną wśród ludności kaszubskiej otrzymał liczne odznaczenia i wyróżnienia. Pracował w Rekowie do września 1939 roku. We wrześniu otrzymał od władz szkolnych nakaz nie oddalania się z miejsca pobytu. Pracował dalej do 1 listopada 1939, dnia kiedy otrzymał wezwanie stawienia się na policji w Celbowie skąd przewieziony został do więzienia w Wejherowie. W dniu 3 listopada 1939 roku wraz z grupą kilkunastu nauczycieli i księży wywieziony został w lasy piaśnickie, prawdopodobnie tam rozstrzelany. Niestety mimo kilkakrotnych ekshumacji nie udało się zidentyfikować zwłok Wiktora Czapiewskiego. 13 czerwca 2003 r. szkole w Rekowie Górnym nadano imię Wiktora Czapiewskiego.